Allerlei ontwikkelingen op het gebied van de visie op zorg.

Afgelopen vrijdag, 1 februari, een uitgebreid gesprek gehad (ruim 2 uur) met Arno Terra. Hij denkt en werkt vanuit zorgethiek en heeft daar veel over gelezen. Als je zo naar de zorg kijkt wordt er al heel snel een nieuwe referentiewereld gecreëerd. Daarin is kwaliteit niet SMART in organisatietermen, maar des te meer ‘smart’ in termen van medemenselijkheid. We voerden ons gesprek omdat Arno in sommige van mijn berichten op LinkedIn herkenning ervoer. We ontmoetten elkaar bij een Samentafel van de De Hictoloog, samen ’t verschil maken. Zorg is mensenwerk, mooi gezegd, maar zolang de zorg dominant bestuurd wordt vanuit (industriële) organisatieprincipes dan lijdt het mensenwerk daaronder. Zorg(en) is een kenmerk van leven. Het is er altijd, actief, passief, intensief of rustig, maar altijd. In bepaalde situaties hebben we dan opeens hiërarchie nodig en ‘professie’, blijkbaar. Ik ontken dat niet, maar wil het moet het leven niet gaan overheersen.

Wat zou het mooi zijn om eens na te denken over inhoud geven aan het begrip ‘goede zorg’, i.p.v. verantwoorde zorg of zorg van goede kwaliteit. Bij Accolade Zorg gebruikten we het woord ‘liefdevolle zorg’, dat zou wel eens aardig in de buurt kunnen komen. Het gaat echter om de lading van zo’n begrip en dat is nog best lastig. Idee voor een kenniskring misschien?

Iedereen moet zo lang mogelijk thuis blijven wonen. Dat is een soort credo in onze samenleving geworden. Niets is beter dan in de persoonlijke, vertrouwde omgeving ook het leven voort te zetten dat kwetsbaarder wordt. Zorgaanbieders kunnen hierin veel betekenen. Maar nooit alleen.

Ik ben blij met het Kwaliteitskader Wijkverpleging. Dit plaatst de Wijkverpleegkundige in een centrale regiepositie in een wijk, een buurt, een omgeving. De wijkverpleegkundige (wvp) mobiliseert het netwerk dat nodig is om een leven voort te zetten. In dat netwerk is die persoon ook een partner, maar laten we niet zeggen dat die persoon de spin in het web is. Spinnen zijn immers roofdieren……zij zuigen alles leeg wat in het web terecht komt. Zover moet het niet komen. De wvp kan dat, met ondersteuning van andere partners, al naar gelang de situatie, helpen voorkomen.

In veel situaties zal ook technologie kunnen ondersteunen. Er ontstaan steeds meer mogelijkheden om daar gebruik van te maken. Wat daarbij écht helpend gaat worden is dat ook de oudere zorgvrager in sneltreinvaart vertrouwd raakt met de toepassingen van deze technologische mogelijkheden. Niemand kijkt er meer van op.

Netwerken is dan ook een samenwerking van mensen en technologie.

Deze website heeft 2 kijkrichtingen. De eerste is die van de zorgvrager. Ik wil een bijdrage leveren aan het voorkomen van verdere technocratisering en protocollering van de uitvoering van de zorg. De professional die zorg levert is opgeleid in een vak dat gaat over Individuele Gezondheidszorg en staat ingeschreven in een register dat daarover gaat (BIG). Dat betekent niet dat de professional een individualist is, maar dat individueel gericht wordt gewerkt. Gericht op de cliënt, zeggen we dan. Maar wie ís eigenlijk de cliënt? Wie helpen we nou het meest? Om hier inhoud aan te geven heb ik de tweede kijkrichting nodig.

Die tweede kijkrichting is die van het management. Talentvolle en goed opgeleide professionals in de zorg zijn prima in staat om zelf te bepalen wat nodig is voor de mensen voor wie zij zorgen. Aangetoond is dat breed gedragen en goed voorbereide zelfsturing, zelforganisatie, samensturing, self-management in teams die bestaan uit meerdere invalshoeken van de zorg betere resultaten oplevert voor alle partners in het proces. Alle partners gezamenlijk vormen het team. Mantelzorgers, leden van het individuele netwerk van de cliënt hebben daarin recht op een gewenste positie. Zorg is immers netwerken!

Een dagje Zuid-Limburg bracht me terug in 2013. In dat jaar deed ik daar verschillende dingen. Was leuk om met één van de spelers van destijds te lunchen. Mooie aanloop naar het echte doel: In de namiddag nam Leon Poels afscheid als bestuurder bij SGL. In 2013, het jaar waarin SGL zomaar opeens failliet werd verklaard maar door de inzet van de curator weer op de benen werd gezet, was ik betrokken als interim manager en adviseur. Als ooit ergens gebleken is dat je samen sterker staat, dan was het wel daar en toen! Netwerken is dan hard werken, maar wel effectief!

Ondanks alle extra problematiek is SGL door-ontwikkeld in de zorgverlening. En dát is knap. Om niet de dingen te laten prevaleren die heel veel tijd en inzet vergen. Om niet eerst al die problemen (die de basis raakten) op orde te hebben, maar vast houden aan de missie van iedere zorgorganisatie: onverstoorbaar verder met de inhoud….ondanks alle problematiek en systeembelemmeringen.